De exacte hoeveelheid eigen vermogen die moet worden ingebracht hangt af van het vermogen en inkomen van de potentiële koper en van de locatie van het onroerend goed. In de regel is tussen 20% en 30% van de aankoopprijs vereist als eigen vermogen om de 8-10% bijkomende aankoopkosten te dekken. Lagere eigen vermogensratio's zijn mogelijk afhankelijk van het inkomen en andere activa van de koper, maar betekenen meestal een rentepremie. Bankleningen zijn afhankelijk van de kredietwaardigheid van de lener en het onderpand. Als de loan-to-value ratio lager is dan 60%, zijn de financieringskosten het gunstigst.

De term "erfpacht" verwijst naar een recht gelijkwaardig aan onroerend goed dat wordt gecreëerd in een afzonderlijk "kadaster van erfpacht".

Een stuk grond kan als "erfpacht" worden verhuurd voor een vaste periode van 60 tot 99 jaar in ruil voor een maandelijkse erfpacht. Gedurende deze periode blijft de erfpachter echter eigenaar van het eigendom. De erfpachters hebben over het algemeen het recht om op het eigendom te bouwen en het te gebruiken tijdens de looptijd van het contract. De erfpacht kan tijdens deze periode door de erfpachters worden verkocht, maar hiervoor is toestemming van de erfpachters nodig.

Aan het einde van het erfpachtcontract gaat het eigendom terug naar de erfpachters of wordt het verlengd. Bij woningen wordt vaak een vergoeding betaald aan de erfpachters voor de materiële waarde van de gebouwen (vaak de gemeenschappelijke waarde genoemd). In het erfpachtcontract staat wat de erfpachters aan het einde van de looptijd nog moeten betalen.

Grond en rechten die equivalent zijn aan grond (bijv. erfelijke bouwrechten) vormen een begrensd deel van het aardoppervlak (artikel 905 BGB) en worden geregistreerd in het kadaster. Het kadaster is een officieel, voorwaardelijk openbaar register van eigendommen waarin bijvoorbeeld de eigendomsstructuur en alle rechten die aan het eigendom verbonden zijn, evenals eventuele bezwaringen erop, worden geregistreerd. Volgens § 3 GBO heeft elk perceel zijn eigen plaats in het kadaster (kadasterpagina). Lees hier meer over het kadaster in München.

Sectie 8 van de Duitse wet op condominiums (WEG) regelt de splitsingsverklaring. Voor een gesplitst eigendom wordt een splitsingsverklaring opgesteld en daarin worden alle essentiële rechten en plichten van de mede-eigenaars vastgelegd.

Oorspronkelijke eigenaren van een pand kunnen een gebouw verdelen in mede-eigendomsaandelen in het pand, zodat elk aandeel wordt geassocieerd met de speciale eigendom van een specifiek appartement of niet-woonruimten.

Er wordt ook geregeld welke delen van het gebouw afzonderlijk eigendom zijn of als gemeenschappelijk eigendom worden gebruikt. Daarnaast kunnen speciale gebruiksrechten (bijvoorbeeld voor de tuin) worden toegewezen aan bepaalde eenheden en kunnen er gemeenschappelijke regels worden uitgevaardigd. De verklaring van splitsing moet notarieel worden vastgelegd. Voordat de kadastrale bladen worden aangemaakt, moet het verdelingsplan van het gebouw worden gecontroleerd door de verantwoordelijke vergunningverlenende instantie (§ 7 WEG) en moet het gesloten karakter van het eigendom worden bevestigd.