Το ακριβές ποσό της καθαρής θέσης που πρέπει να εισφερθεί εξαρτάται από τα περιουσιακά στοιχεία και το εισόδημα του δυνητικού αγοραστή, καθώς και από την τοποθεσία του ακινήτου. Κατά κανόνα, απαιτείται μεταξύ 20% και 30% της τιμής αγοράς ως ίδια κεφάλαια, προκειμένου να καλυφθεί το 8-10% των παρεπόμενων εξόδων απόκτησης. Χαμηλότερα ποσοστά ιδίων κεφαλαίων είναι δυνατά ανάλογα με το εισόδημα και τα άλλα περιουσιακά στοιχεία του αγοραστή, αλλά συνήθως συνεπάγονται προσαύξηση του επιτοκίου. Ο τραπεζικός δανεισμός εξαρτάται από την πιστοληπτική ικανότητα του δανειολήπτη και τις εξασφαλίσεις του. Εάν ο λόγος δανείου προς αξία είναι κάτω από 60%, το κόστος χρηματοδότησης είναι το πιο ευνοϊκό.

Ο όρος "μίσθωση" αναφέρεται σε ένα δικαίωμα ισοδύναμο με ακίνητη ιδιοκτησία που δημιουργείται σε ξεχωριστό "μισθωτήριο κτηματολόγιο".

Ένα οικόπεδο μπορεί να εκμισθωθεί ως "μισθωμένο" για ορισμένο χρονικό διάστημα 60 έως 99 ετών έναντι μηνιαίου μισθώματος εδάφους. Ωστόσο, η κυριότητα του ακινήτου παραμένει στον μισθωτή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Οι μισθωτές έχουν γενικά το δικαίωμα να οικοδομούν και να χρησιμοποιούν το ακίνητο κατά τη διάρκεια της σύμβασης. Το μίσθιο μπορεί να πωληθεί από τους μισθωτές κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αλλά αυτό απαιτεί τη συγκατάθεση των μισθωτών.

Στο τέλος της σύμβασης μίσθωσης, το ακίνητο επιστρέφει στους μισθωτές ή παρατείνεται. Στην περίπτωση των κατοικιών, συχνά καταβάλλεται αποζημίωση στους μισθωτές για την υλική αξία των κτιρίων (συχνά αναφέρεται ως κοινή αξία). Η σύμβαση μίσθωσης ορίζει τι εξακολουθούν να πρέπει να καταβάλλουν οι μισθωτές στο τέλος της διάρκειας.

Η γη και τα δικαιώματα που ισοδυναμούν με γη (π.χ. κληρονομικά δικαιώματα οικοδομής) αποτελούν οριοθετημένο τμήμα της επιφάνειας της γης (άρθρο 905 BGB) και καταχωρίζονται στο κτηματολόγιο. Το κτηματολόγιο είναι ένα επίσημο, υπό όρους δημόσιο μητρώο ακινήτων στο οποίο καταγράφονται, για παράδειγμα, η δομή της ιδιοκτησίας και τυχόν δικαιώματα που συνδέονται με το ακίνητο, καθώς και τυχόν βάρη επί αυτού. Σύμφωνα με το άρθρο 3 GBO, κάθε οικόπεδο έχει τη δική του θέση στο κτηματολόγιο (σελίδα κτηματολογίου). Διαβάστε περισσότερα για το κτηματολόγιο του Μονάχου εδώ.

Το άρθρο 8 του γερμανικού νόμου για τις συγκυριαρχίες (WEG) ρυθμίζει τη δήλωση διαχωρισμού. Η δήλωση διανομής συντάσσεται για μια διηρημένη ιδιοκτησία και σε αυτήν καθορίζονται όλα τα βασικά δικαιώματα και υποχρεώσεις των συνιδιοκτητών.

Οι αρχικοί ιδιοκτήτες ενός ακινήτου μπορούν να διαιρέσουν ένα κτίριο σε μερίδια συνιδιοκτησίας του ακινήτου, έτσι ώστε κάθε μερίδιο να συνδέεται με την ειδική κυριότητα ενός συγκεκριμένου διαμερίσματος ή μη οικιστικών χώρων.

Ρυθμίζεται επίσης ποια τμήματα του κτιρίου ανήκουν χωριστά ή χρησιμοποιούνται ως κοινόχρηστα. Επιπλέον, μπορούν να εκχωρηθούν ειδικά δικαιώματα χρήσης (π.χ. σε χώρους κήπου) σε ορισμένες μονάδες και να εκδοθούν κοινοτικοί κανόνες. Η δήλωση διαχωρισμού πρέπει να είναι συμβολαιογραφική. Πριν από τη δημιουργία των φύλλων κτηματολογίου, το σχέδιο διαχωρισμού του κτιρίου πρέπει να ελεγχθεί από την αρμόδια αδειοδοτούσα αρχή (§ 7 WEG) και να επιβεβαιωθεί ο κλειστός χαρακτήρας του ακινήτου.