Dokładna kwota wkładu własnego zależy od aktywów i dochodów potencjalnego nabywcy, a także lokalizacji nieruchomości. Z reguły od 20% do 30% ceny zakupu jest wymagane jako kapitał własny w celu pokrycia 8-10% dodatkowych kosztów nabycia. Niższe wskaźniki kapitału własnego są możliwe w zależności od dochodów nabywcy i innych aktywów, ale zwykle oznaczają premię odsetkową. Kredyty bankowe zależą od zdolności kredytowej kredytobiorcy i jego zabezpieczenia. Jeśli stosunek wartości kredytu do wartości zabezpieczenia wynosi poniżej 60%, koszty finansowania są najkorzystniejsze.

Termin "dzierżawa" odnosi się do prawa równoważnego z nieruchomością, które jest tworzone w oddzielnym "rejestrze gruntów dzierżawionych".

Działka może zostać wydzierżawiona jako "leasehold" na czas określony od 60 do 99 lat w zamian za miesięczny czynsz gruntowy. Prawo własności nieruchomości pozostaje jednak w tym okresie własnością dzierżawcy. Dzierżawcy zazwyczaj mają prawo do budowania i użytkowania nieruchomości w okresie obowiązywania umowy. Dzierżawa może zostać sprzedana przez dzierżawców w tym czasie, ale wymaga to zgody dzierżawców.

Po zakończeniu umowy dzierżawy nieruchomość powraca do dzierżawców lub zostaje przedłużona. W przypadku nieruchomości mieszkalnych odszkodowanie jest często wypłacane dzierżawcom za wartość materialną budynków (często określaną jako wartość wspólna). Umowa dzierżawy określa, co dzierżawcy muszą jeszcze zapłacić na koniec okresu dzierżawy.

Grunty i prawa równoważne z gruntami (np. dziedziczne prawa budowlane) stanowią wydzieloną część powierzchni ziemi (§ 905 BGB) i są rejestrowane w księdze wieczystej. Księga wieczysta jest oficjalnym, warunkowo publicznym rejestrem nieruchomości, w którym rejestrowana jest na przykład struktura własności i wszelkie prawa związane z nieruchomością, a także wszelkie jej obciążenia. Zgodnie z § 3 GBO, każda działka ma własne miejsce w rejestrze gruntów (strona rejestru gruntów). Więcej informacji na temat rejestru gruntów w Monachium można znaleźć tutaj.

Sekcja 8 niemieckiej ustawy o kondominium (WEG) reguluje oświadczenie o podziale. Deklaracja podziału jest sporządzana dla podzielonej nieruchomości i wszystkie istotne prawa i obowiązki współwłaścicieli są w niej ustalone.

Pierwotni właściciele nieruchomości mogą podzielić budynek na udziały we współwłasności nieruchomości, tak aby każdy udział był związany ze specjalną własnością określonego mieszkania lub pomieszczeń niemieszkalnych.

Uregulowane jest również, które części budynku stanowią odrębną własność lub są wykorzystywane jako nieruchomość wspólna. Ponadto do niektórych lokali można przypisać specjalne prawa użytkowania (np. do obszarów ogrodowych) i można wydać regulamin wspólnoty. Deklaracja podziału musi zostać poświadczona notarialnie. Przed utworzeniem arkuszy księgi wieczystej plan podziału budynku musi zostać sprawdzony przez właściwy organ wydający zezwolenia (§ 7 WEG), a zamknięty charakter nieruchomości musi zostać potwierdzony.